1ος Πανελλήνιος Μαθητικός Λογοτεχνικός Διαγωνισμός «Σοφία Φίλντιση-Το δέντρο της Σοφίας» ~ Δημοτικό Σχολείο Ελαιώνα

Η Σοφία Φίλντιση γεννήθηκε στη Βανάδα Μεσσηνίας και έμαθε τα πρώτα της γράμματα στην Κυπαρισσία. Ανέπτυξε πλούσια κοινωνική και πολιτιστική δράση ως Δημοτικός Σύμβουλος, παραγωγός ραδιοφωνικής εκπομπής και αρθρογράφος τοπικών εφημερίδων. Είχε γράψει πολλά βιβλία, διηγήματα, ποίηση και στίχους που μελοποίησε ο Μίμης Πλέσσας. Είχε βραβευτεί αρκετές φορές. Ένα της βιβλίο μεταφέρθηκε στην κρατική τηλεόραση και δύο διηγήματά της έγιναν ταινίες μικρού μήκους. Η μία βραβεύτηκε με το ειδικό βραβείο Στ. Τορνέ. Το 2004 το βιβλίο της «Ποιήματα για παιδιά» πήρε το κρατικό βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου και το Βραβείο Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς.

Κρητική επιτροπή των έργων είναι:
1. Μάνος Κοντολέων (Συγγραφέας)
2. Γιάννης Παπαδάτος (Λέκτορας στο Πανεπιστημίου Αιγαίου και τέως σχολικός σύμβουλος. Επίσης έχει συμμετάσχει στις ομάδες συγγραφής των Ανθολογίων του Δημοτικού των Γ΄-Δ΄ και Ε΄-ΣΤ΄ τάξεων).
3. Κλεώνη Φλέσσα (Σκηνοθέτης)
4. Δημήτρης Ηλιόπουλος (Εικαστικός)
5. Παναγιώτης Βαρελάς (Δάσκαλος)

Μετά χαράς σάς παρουσιάζουμε με τη μορφή βίντεο το εικονογραφημένο παραμύθι που επιμελήθηκαν οι μαθητές των Β', Ε' και ΣΤ' Τάξεων του σχολείου μας. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα στο διαγωνισμό στις 5 Μαΐου , το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι μας ευχαριστηθήκαμε τη δημιουργία της ομαδικής μας εργασίας. Με αφορμή το παρακάτω ποίημα προέκυψε "Η Μηλίτσα, η Κυδωνίτσα και η χαμένη Αγάπη".

Μηλίτσα - Κυδωνίτσα

Ψηλά, στην άκρη του γκρεμού
μια μοναχή μηλίτσα
κουβεντολόι έπιασε
με μία κυδωνίτσα.

-Ποιος στον γκρεμό σε φύτεψε;
ρωτάει η κυδωνίτσα.
Και πέφτουνε τα μήλα σου
μες στην κατηφορίτσα;

-Όποιος και να με φύτεψε
ας έχει την ευχή μου…
Το μόνο μου παράπονο
είν’ που ’μια μοναχή μου.

Κι άμα φυσάει ο βοριάς,
το χιόνι άμα φτάνει…
τσακίζονται τα κλώνια μου
κι απελπισιά με πιάνει.

Στην άλλη όχθη του γκρεμού
τη νύχτα η κυδωνίτσα
απλώνει το κλαράκι της
και μπλέκει στη μηλίτσα.

Ήρθ’ ο χειμώνας κι ο βοριάς,
το χιόνι, το δρολάπι…
Μα τη μηλιά, την κυδωνιά
τις ζέσταν’ η αγάπη.